De taxi stopt voor de apotheek en ik stap voorzichtig uit. Heel voorzichtig. 2 dagen terug ben ik van de trap gevallen. In mijn huis hebben we een oude houten trap die door de generaties voor mij is tot een ijsbaan is gepolijst. Nou zijn er ook wel een paar generaties op hun bek gegaan op deze trap. Oma is vorig jaar nog gevallen en heeft daarna drie maanden in het ziekenhuis gelegen. In slaapdronken toestand op sokken naar beneden gaan bleek dus niet zo een goed idee... Het resultaat is dat ik al drie dagen langzamer dan oma loop en overal met de taxi naartoe moet. Gelukkig kun je in een land als Ecuador genoeg pillen krijgen. En zonder overbodig doktersbezoek. Ik loop de apotheek binnen en vraag om iets sterkers. Iets wat nog sterker is dan wat ze me de dag ervoor hebben gegeven. Meer! Sterker! Beter! De mannetjes achter de balie kijken me aan en overleggen met elkaar. Na een paar minuten overleg zijn ze eruit. Ze hebben pillen die zeker helpen, maar ze kosten wel 2 dollar per stuk. 2 dollar! Dan moeten ze wel goed zijn... Update, 3 dagen later was de pijn over. Ik kan me alleen niets meer herinneren van de afgelopen drie dagen...
No comments:
Post a Comment