
Ik begrijp zijn frustratie helemaal. En blijkbaar ben ik niet de enige. In dit stuk staat een reactie op een interview met Pauw, waarin hij beweert dat hij er zelf ook van baalt dat er zo weinig vrouwen aan tafel zitten. En ze doen hun best,echt, er zijn alleen zo weinig dames die iets bij te dragen hebben. Als ik in de jaren zeventig had geleefd had ik uit frustratie mijn okselhaar uitgetrokken. Nu deel ik deze maar gewoon via de digitale kanalen en wrijf ik even over mijn gladgeschoren armholte. Uit frustratie.