Ach Jeroen...

Mijn vader kijkt niet meer naar Pauw en Witteman. Hij ergert zich namelijk bont en blauw aan hoe vrouwen aan tafel bij de heren behandeld worden. Meestal mogen ze amper uitpraten (als ze er al zitten) tenzij het "volkse typetjes" zijn. Of Katja Schuurmannetjes zijn. Of als Pauw ze probeert te verleiden mee te gaan naar zijn penthouse voor een intieme after-party.

Ik begrijp zijn frustratie helemaal. En blijkbaar ben ik niet de enige. In dit stuk staat een reactie op een interview met Pauw, waarin hij beweert dat hij er zelf ook van baalt dat er zo weinig vrouwen aan tafel zitten. En ze doen hun best,echt, er zijn alleen zo weinig dames die iets bij te dragen hebben. Als ik in de jaren zeventig had geleefd had ik uit frustratie mijn okselhaar uitgetrokken. Nu deel ik deze maar gewoon via de digitale kanalen en wrijf ik even over mijn gladgeschoren armholte. Uit frustratie.